AmightyWind Polska | Szabat - pamiętaj aby go uświęcać

Dzień Szabatu

„Pamiętaj o dniu Szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest Szabatem ku czci JAHWEH, BOGA twego.” IV Przykazanie BOŻE (z Księgi Wyjścia 20)

Większość chrześcijan w dzisiejszych czasach wierzy, że to niedziela jest pierwotnym, wyznaczonym przez STWÓRCĘ dniem poświęconym na oddawanie MU czci i odpoczynek, bądź też nie uważa, iż jakikolwiek dzień powinien być wyróżniony ponad inne. Czy są to nauki płynące z Biblii, ze Słowa Bożego? Co takiego duchowi liderzy, którzy negują ważność przestrzegania Szabatu, bądź też propagują święcenie niedzieli, mają na swoją obronę? W jaki sposób próbują uzasadnić rzekome unieważnienie IV Przykazania, bądź też zastąpienie go innym?
W artykule tym postaramy się wykazać, w oparciu o Słowo BOŻE, jak istotne jest upamiętnianie i wydzielanie Siódmego Dnia - Szabatu - trwającego od zachodu słońca w piątek do zachodu słońca w sobotę, jako dnia przeznaczonego na oddawanie czci BOGU JAHWEH i odpoczynek. Na zakończenie również zestawimy to biblijne stanowisko z ludzkimi doktrynami nakazującymi wiernym uświęcać dzień pierwszy – niedzielę, aby czytający sami mogli osądzić, który dzień jest Poświęcony przez JAHWEH i przeznaczony na wielbienie GO, a który jest niczym więcej jak tylko wymysłem ludzkim, fałszywym i podrobionym szabatem, stanowiącym odstępstwo od Przykazań BOGA Jedynego.

Szabat w dziele stworzenia

Pozwólmy sobie jednak omówić zagadnienie od początku. W tym celu cofnijmy się do czasu, w którym stwarzane były Niebo i ziemia, czego opis znajdujemy w Księdze Rodzaju 2:2-3:
„A gdy BÓG ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. Wtedy BÓG pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go Świętym; w tym bowiem dniu odpoczął po całej swej pracy, którą wykonał stwarzając.”
Tak więc siódmy dzień tygodnia, wyznaczony na odpoczynek, to Szabat. BÓG JAHWEH już przy stworzeniu świata podkreślił wyjątkowe znaczenie Szabatu i zaznaczył w nim Swoją szczególną obecność, odpoczywając tego dnia. STWÓRCA uświęcił Dzień Szabatu: odłączył go od reszty dni, odseparował dla nadzwyczajnego, Świętego celu. Ustanowił ON Szabat, odpoczywając po sześciu dniach Swojej pracy. Nie był zmęczony, gdyż BÓG nie męczy się, ani nie nuży (Księga Izajasza 40:28), odświeżył się ON jednak i zadowolił, poprzez kontemplację nad dziełem, którego dokonał.
Wiemy z całą pewnością, iż siódmy dzień, w którym BÓG JAHWEH odpoczął po swoim trudzie, przypada na czas od zachodu słońca w piątek, do zachodu słońca w sobotę. Kalendarz wprowadzony przez papieża Grzegorza XIII, którego używa się obecnie w większości krajów świata, jest przekłamany, i to niedziela zajmuje w nim miejsce ostatniego dnia tygodnia. Żydowscy historycy przez wieki strzegli kalendarza z pierwotnym cyklem dni, podczas gdy reszta świata podążyła za kalendarzami wprowadzonymi przez ludzi, które zmieniły pierwotny przebieg dni tygodnia. Rzecz jasna żadna zmiana kalendarza, samowolna rotacja dni tygodnia, czy jakakolwiek inna ludzka ingerencja, nie jest w stanie odmienić początkowego stanu rzeczy, ani zamysłu STWÓRCY czasu i wszechświata na temat siódmego dnia tygodnia, w którym odpoczął ON po Swoim trudzie.

Szabat w czasach Księgi Rodzaju

Istnieje w Biblii (w formie jaką znamy) 2500-letnia przerwa pomiędzy ostatnią wzmianką o Szabacie w Księdze Rodzaju, a ponownym podjęciem jego tematu w opisie Wyjścia Izraelitów z Egiptu i otrzymania Dziesięciu Przykazań na Górze Synaj. Niemniej jednak można dowieść, opierając się na Piśmie, że Patriarchowie i mężowie BOŻY tego czasu wcale nie porzucili obowiązku przestrzegania Szabatu.

Noe przestrzegał Sprawiedliwości BOŻEJ i głosił ją innym:

„A oto dzieje Noego. Noe był człowiekiem prawym. Spośród współczesnych mu wyróżniał się nienagannością [postępowania] i [tym, że] żył w przyjaźni z BOGIEM.” – Księga Rodzaju 6:9

„nie darował również dawnemu światu zsyłając na bezbożnych groźny potop, z którego uratował jedynie Noego, głosiciela sprawiedliwości, i jego siedmioro towarzyszy.”
– 2 List Piotra 2:5

„ Niech mój język głosi TWOJE Słowo, bo wszystkie TWOJE nakazy są sprawiedliwością!”
– Psalm 119:172

Abraham przestrzegał Praw i Przykazań:

„że rozmnożę potomstwo twe jak gwiazdy na niebie oraz dam twojemu potomstwu wszystkie te ziemie. Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia [takiego, jakie jest udziałem] twego potomstwa, dlatego że Abraham był MI posłuszny - przestrzegał tego, co mu poleciłem: MOICH nakazów, praw i pouczeń.” – Księga Rodzaju 26:4-5

Podobnie Izaak i Jakub podążali za przykładem posłuszeństwa Abrahama. Słownik Biblijny Peloubet w artykule Sabat podaje:

„Sabat znany był jako cotygodniowy dzień odpoczynku w Babilonii już ok. 3800 lat przed Chrystusem.” (A więc wiele wieków przed nadaniem Zakonu Mojżeszowego, czy chociażby narodzinami Abrahama.)

Szabat w czasie Starego Przymierza

„Będziesz zważał na Szabat, aby go święcić, jak ci nakazał JAHWEH, BÓG twój. Sześć dni będziesz pracował i wykonywał wszelką twą pracę, lecz w siódmym dniu jest Szabat JAHWEH, Boga twego. Nie będziesz wykonywał żadnej pracy ani ty, ani twój syn, ani twoja córka, ani twój sługa, ani twoja służąca, ani twój wół, ani twój osioł, ani żadne twoje zwierzę, ani obcy, który przebywa w twoich bramach; aby wypoczął twój niewolnik i twoja niewolnica, jak i ty. Pamiętaj, że byłeś niewolnikiem w ziemi egipskiej i wyprowadził cię stamtąd JAHWEH, BÓG twój, ręką mocną i wyciągniętym ramieniem: przeto ci nakazał JAHWEH, BÓG twój, strzec dnia Szabatu.”
– Księga Powtórzonego Prawa 5:12-15

„Pamiętaj o dniu Szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia. Dzień zaś siódmy jest Szabatem ku czci JAHWEH, BOGA twego (...) W sześciu dniach bowiem uczynił JAHWEH niebo, ziemię, morze oraz wszystko, co jest w nich, w siódmym zaś dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił JAHWEH dzień Szabatu i uznał go za Święty.”
– Księga Wyjścia 20:8-11

IV Przykazanie dane Mojżeszowi na Górze Synaj przypomina nam o konieczności przestrzegania Prawa o Szabacie, które ELOHIM ustanowił jako pierwsze, już przy samym dziele Stworzenia, w czasie gdy żadne przymierze z człowiekiem - Stare ani Nowe - jeszcze nie istniało. Nie jest to więc przepis wprowadzony przez BOGA w trakcie ustanawiania Starego Przymierza / Testamentu, a jedynie przytoczony i zatwierdzony jako obowiązujący, przy tej właśnie okazji. Czy zatem twierdzenia nauczycieli ludzkich doktryn mówiące, że IV Przykazanie przestało obowiązywać w chwili wygaśnięcia Starego Testamentu, mają jakikolwiek sens? W szczególności biorąc pod uwagę fakt, że Szabat był honorowany przez JAHUSZUA i JEGO uczniów, zarówno w czasie JEGO życia na ziemi jak i po zmartwychwstaniu i Wniebowstąpieniu, (dowody na to w dalszej części artykułu) odpowiadamy stanowczo: Nie!

„Nie mniemajcie, że przyszedłem rozwiązać Prawo albo Proroków; nie przyszedłem rozwiązać, lecz wypełnić. Amen, albowiem powiadam wam: Dopóki Niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie przeminie z Prawa, aż się to wszystko stanie. Ktokolwiek więc, unieważniłby jedno z tych Przykazań najmniejszych i tak nauczał ludzi, najmniejszym nazwany będzie w Królestwie Niebios. Ten zaś, kto czyniłby i nauczał ich wszystkich, ten będzie wielkim nazwany w Królestwie Niebieskim.” – JAHUSZUA w Ewangelii Św. Mateusza 5:17-19

Przyjrzyjmy się więc, jaki stosunek do Przykazania nakazującego uświęcanie Dnia Siódmego, w Świetle Pism Prawa i Proroków, utrzymuje sam jego Dawca, JAHWEH.

„Jeżeli powstrzymasz swoją nogę od bezczeszczenia Szabatu, aby nie załatwiać swoich spraw w Moim Świętym Dniu, i będziesz nazywał Szabat rozkoszą, a dzień poświęcony JAHWEH godnym czci, i uczcisz go nie odbywając w nim podróży, nie załatwiając swoich spraw i nie prowadząc pustej rozmowy, wtedy będziesz się rozkoszował JAHWEH, a JA sprawię, że wzniesiesz się ponad wyżyny ziemi, i nakarmię cię dziedzictwem twojego ojca, Jakuba, bo usta JAHWEH to przyrzekły.”
– Księga Izajasza 58:13-14

BÓG OJCIEC JAHWEH nazywa Szabat „Swoim Świętym Dniem”, „dniem poświęconym JAHWEH” oraz „dniem ku czci JAHWEH”. Nie mamy wątpliwości, iż żaden inny dzień nie jest w stanie tak po prostu zająć jego miejsca. Apostoł Jan w Księdze Objawienia nazywa Szabat „dniem JAHWEH / Pańskim”. (Księga Objawienia 1:10) Od samego początku istnienia Szabatu jako dnia wydzielonego na oddawanie czci BOGU JAHWEH i odpoczynek, STWÓRCA zachęca Swój lud do przyjmowania go jako błogosławieństwa - „rozkoszy” - jak to pięknie ujmuje powyższy fragment Księgi Izajasza, sprzeciwia się ON natomiast traktowaniu Szabatu jako bezdusznego nakazu stanowiącego jarzmo i zniewolenie, gdyż w żadnym wypadku nie został on ustanowiony w tym celu. Doskonałym przykładem weryfikacji - z BOŻEGO punktu widzenia - pomylonych ludzkich poglądów na temat Czwartego Przykazania, są nauki SYNA BOŻEGO JAHUSZUA - PANA Szabatu, które znajdujemy m.in. w Ewangelii Mateusza 12:1-14. (Przykład łuskania kłosów zboża czy uzdrawiania w Dzień Szabatu. Czytaj dalej w części Szabat w Nowym Przymierzu)

„JAHWEH powiedział wówczas do Mojżesza: Oto ześlę wam chleb z nieba, na kształt deszczu. I będzie wychodził lud, i każdego dnia będzie zbierał według potrzeby dziennej. Chcę ich także doświadczyć, czy pójdą za MOIMI rozkazami czy też nie. Lecz w dniu szóstym zrobią zapas tego, co przyniosą, a będzie to podwójna ilość tego, co będą zbierać codziennie (...) Mojżesz powiedział: Jedzcie to dzisiaj, albowiem dzisiaj jest Szabat ku czci JAHWEH! Dzisiaj nie znajdziecie tego na polu. Przez sześć dni możecie zbierać, jednak w dniu siódmym jest Szabat i nie będzie nic tego dnia. JAHWEH nakazał wam Szabat i dlatego w szóstym dniu dał wam pokarm na dwa dni. Każdy przeto z was pozostanie w domu! W dniu siódmym żaden z was niech nie opuszcza swego miejsca zamieszkania. I stosownie do tego lud obchodził dnia siódmego Szabat.” – Księga Wyjścia 16

BÓG JAHWEH sprawił niesamowity cud, zsyłając z Nieba mannę na każdy dzień, poza dniami Szabatu, przez 40 lat wędrówki Izraelitów po pustkowiu. Nastąpiło 2080 indywidualnych cudów, oddzielonych od siebie o dokładny tydzień, jedynie po to, aby zakodować w sercach ludzkich wagę przestrzegania tego cyklu, w którym siódmy dzień wyniesiony jest ponad resztę i przeznaczony na odpoczynek. Cóż za błogosławieństwo! Lud Izraela mógł odpoczywać w Dzień Szabatu, nie ponosząc mimo tego żadnych strat, tak jakby wszystkie siedem dni przeznaczył na pracę. Zaiste Szabat był ogromnym darem i błogosławieństwem z Nieba.

BÓG JAHWEH na kartach Biblii obiecuje wiele wspaniałych błogosławieństw dla osób, które pozostają MU wierne i strzegą JEGO Przykazań, w szczególności Przykazania o Dniu Siódmym. Natomiast tych, którzy buntują się przeciwko NIEMU i JEGO Przepisom, i są wobec STWÓRCY nieposłuszni - mają dotknąć przekleństwa. (Patrz: m.in. Księga Powtórzonego Prawa 28) Obietnice te sprawdziły się wielokrotnie w historii Izraela, kiedy to wybrany naród zaznawał pokoju, dobrobytu i błogosławieństw, idąc prostą ścieżką posłuszeństwa BOŻYM Przykazaniom, a także wojen, ucisków i prześladowań, kiedy tylko wypowiadał posłuszeństwo swojemu BOGU i przyjmował obce, bezbożne obyczaje, nie przywiązując wagi do święcenia Siódmego Dnia Odpoczynku.

Stosunek do Szabatu przyczyną błogosławieństw lub kar

„Wtedy zgromiłem możnych Judy i powiedziałem im: Co to za niegodziwa rzecz, którą popełniacie, gwałcąc dzień Szabatu. Czyż tak nie uczynili ojcowie wasi? Dlatego też BÓG nasz zesłał całe to nieszczęście na nas i na to miasto. A wy chcecie ściągnąć jeszcze większy gniew na Izraela przez gwałcenie Szabatu.” – Księga Nehemiasza 13:17-18

„To mówi JAHWEH: Strzeżcie się - jeśli wam życie miłe - by nie nosić rzeczy ciężkich w dzień Szabatu ani nie wnosić ich przez bramy Jerozolimy. Nie wynoście żadnych ciężarów ze swych domów w Dzień Szabatu ani nie wykonujcie żadnej pracy, lecz raczej święćcie Dzień Szabatu, jak nakazałem waszym przodkom. Ale oni nie słuchali ani nie nakłonili swego ucha, lecz uczynili twardym swój kark, odmawiając posłuszeństwa i odrzucając pouczenie. Jeżeli okażecie MI pełne posłuszeństwo - wyrocznia JAHWEH - jeśli nie będziecie wnosić żadnego ciężaru przez bramy miasta w Dzień Szabatu i jeśli będziecie święcić Dzień Szabatu, nie wykonując w nim żadnej pracy, będą wchodzić przez bramę miasta królowie [i książęta] zasiadający na tronie Dawida. Będą wjeżdżać na wozach i koniach, oni, ich dostojnicy, mężowie judzcy i mieszkańcy Jerozolimy, a miasto to będzie zamieszkałe na wieki (...)
A jeżeli MNIE nie posłuchacie, by święcić Dzień Szabatu, by się powstrzymać od noszenia ciężaru, wchodząc bramami Jerozolimy w Dzień Szabatu, zapalę gniew w jej bramach i pochłonie pałace Jerozolimy, i nie zgaśnie.” – Księga Jeremiasza 17:21-25,27

Proroctwo to zostało wypełnione zgodnie z Księgą Jeremiasza 52:12-13.
Patrz również: Księga Ezechiela 20:10-25.

„Sześć dni będziesz wykonywał pracę, ale dzień siódmy będzie dla was Świętym Szabatem odpoczynku dla JAHWEH; ktokolwiek zaś pracowałby w tym dniu, ma być ukarany śmiercią. Nie będziecie rozpalać ognia* w dniu Szabatu w waszych mieszkaniach.” – Księga Wyjścia 35:2-3

„Gdy Izraelici przebywali na pustyni, spotkali człowieka zbierającego drwa w dzień Szabatu. Wtedy przyprowadzili go ci, którzy go spotkali przy zbieraniu drew, do Mojżesza, Aarona i całego zgromadzenia. Zatrzymali go pod strażą, bo jeszcze nie zapadło postanowienie, co z nim należy uczynić. JAHWEH zaś rzekł do Mojżesza: Człowiek ten musi umrzeć - cała społeczność ma go poza obozem ukamienować. Wyprowadziło go więc całe zgromadzenie poza obóz i ukamienowało według rozkazu, jaki wydał JAH Mojżeszowi.” – Księga Liczb 15:32-36

Kara śmierci, która groziła Izraelitom za łamanie Przykazania Szabatu, pokazuje jak bardzo poważnym wykroczeniem był tego typu występek w oczach NAJWYŻSZEGO. Osoby łamiące Szabat grzeszyły z premedytacją, umyślnie działając na przekór BOGU i jawnie wypowiadając MU posłuszeństwo. Szabat jest zawsze poprzedzony dniem przygotowania, który poświęca się na prace takie jak zbieranie drewna, przygotowywanie posiłków czy porządki.

[*odnosi się to do ognia wykorzystywanego w pracy i przemyśle, a nie tego do ogrzewania domów w czasie zimy, oświetlania czy odgrzewania uprzednio przygotowanych posiłków]

Szabat Wiecznym Znakiem między JAHWEH a jego ludem

PAN BÓG JAHWEH określa co więcej Szabat jako „Wieczny Znak pomiędzy NIM a wszystkimi pokoleniami swojego wybranego narodu”. Wierzący w JAHUSZUA, jako duchowi Izraelici (Patrz: List do Rzymian 2:28-29; 11, List do Galacjan 3:29) i spadkobiercy obietnicy abrahamowej, mają zatem powinność honorowania tego Świętego Przykazania, ale również niesamowity przywilej zacieśniania więzi z naszym Stwórcą JAHWEH oraz Zbawicielem JAHUSZUA - Panem Szabatu - w wyjątkowy sposób, poprzez akceptację tego właśnie Świętego i odwiecznego Znaku przymierza między nami a NIM, po którym wszyscy mają poznać, do Kogo należymy i kto jest Tym, który nas uświęca.

„Potem tak rzekł JAHWEH do Mojżesza: Powiedz Izraelitom: Przestrzegajcie pilnie MOICH Szabatów, gdyż to jest znak między MNĄ a wami dla wszystkich waszych pokoleń, by po tym można było poznać, że JA jestem JAHWEH, który was uświęcam.” – Księga Wyjścia 31:12-13

„Między Mną a synami Izraela znakiem jest wiecznym, bo w sześciu dniach stworzył JAHWEH niebo i ziemię, a siódmego dnia przestał i odpoczął.” – Księga Wyjścia 31:17
„I tak wywiodłem ich z ziemi egipskiej, i zaprowadziłem na pustynię. Dałem im MOJE prawa i obwieściłem MOJE nakazy, które gdy człowiek zachowa, żyć będzie. Dałem im także Szabbaty, aby były znakiem między MNĄ a nimi, aby poznano, że JA jestem JAHWEH, który ich uświęca (...) JA jestem JAHWEH, Bóg wasz. Według Moich praw postępujcie, zachowujcie MOJE Przykazania i wypełniajcie je. Święćcie też MOJE Szabaty, które niech będą znakiem między MNĄ a wami, aby poznano, że JA jestem JAHWEH, BÓG wasz.” – Księga Ezechiela 20:10-12,19-20

W obecnym Czasie Końca, a także w obliczu nadchodzącego okresu Wielkiego Ucisku zapowiedzianego w Biblii (patrz: Księga Daniela 12, Ewangelia Św. Mateusza 14; Marka 13; Łukasza 21; Księga Apokalipsy), honorowanie Szabatu jako dnia poświęconego na oddawanie czci JAHWEH i odpoczynek, a także uznawanie go za Znak pomiędzy nami a naszym BOGIEM, nabierze szczególnie ważnego znaczenia, o czym sam PAN JAHWEH mówi w Proroctwach przekazywanych za pośrednictwem Swoich Proroków, m.in. Apostoł i Prorok Elisabeth Elijah. Gorąco zachęcamy do przestudiowania wszystkich Przekazów Proroczych znajdujących się na tej stronie internetowej, a pod tym linkiem odnajdą Państwo fragmenty Proroctw, w których BÓG JAHWEH mówi o Szabacie - Prawdziwym Dniu Siódmym - a także na temat ogromnej wagi przestrzegania go, jak i stronienia od kultu niedzielnego, w czasie Wielkiego Ucisku.

Szabat dla wszystkich: Żydów i pogan

Powszechnie panuje pogląd, iż Szabat został ustanowiony jako prawo obowiązujące jedynie rodzonych Izraelitów. Pozwólmy sobie zbadać ową tezę w świetle Pisma Świętego.

W Ewangelii Św. Marka 2:27 JAHUSZUA poucza obłudnych faryzeuszy o Dniu Siódmym słowami:
„Szabat jest uczyniony dla człowieka”
co wyraźnie daje nam do zrozumienia dla kogo uczyniony jako błogosławiony dzień odpocznienia został Szabat - „dla człowieka”, a nie tylko dla Żyda. W księgach Biblii Świętej BÓG JAHWEH mówi wyraźnie, że Jego Przykazania obowiązują zarówno Żydów, jak i ludzi z narodów, którzy uwierzyli i przyłączyli się do kultu Jedynego BOGA. Spójrzmy w jaki sposób poucza ON Swoje dzieci, nie zważając na ich narodowość, w Księdze Izajasza 56:1-7:

„Tak mówi JAHWEH: Zachowujcie prawo i przestrzegajcie sprawiedliwości, bo Moje zbawienie już wnet nadejdzie i Moja sprawiedliwość ma się objawić. Błogosławiony człowiek, który tak czyni, i syn człowieczy, który się stosuje do tego: czuwając, by nie pogwałcić Szabatu, i pilnując swej ręki, by się nie dopuściła żadnego zła. Niechże cudzoziemiec, który się przyłączył do JAHWEH, nie mówi tak: Z pewnością JAH wykluczy mnie ze swego ludu. Nieobrzezany także niechaj nie mówi: Oto ja jestem uschłym drzewem. Tak bowiem mówi JAH: Nieobrzezanym, którzy przestrzegają moich Szabatów i opowiadają się za tym, co Mi się podoba, oraz trzymają się mocno Mego przymierza, dam miejsce w Moim domu i w Moich murach oraz imię lepsze od synów i córek, dam im Imię wieczyste i niezniszczalne. Cudzoziemców zaś, którzy się przyłączyli do JAHWEH, ażeby Mu służyć i ażeby miłować Imię JAH i zostać Jego sługami - wszystkich zachowujących Szabat bez pogwałcenia go i trzymających się mocno Mojego przymierza, przyprowadzę na Moją Świętą Górę i rozweselę w Moim domu modlitwy. Całopalenia ich oraz ofiary będą przyjęte na Moim ołtarzu, bo dom Mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów.”

Szabat w Nowym Przymierzu

Zagadnienie Przykazań BOŻYCH w Piśmie Świętym, m.in. Przykazania Szabatu, jest jednoznaczne i całkowicie bezdyskusyjne. Księgi spisane po przyjściu na świat MESJASZA, ogólnie przyjęte jako Nowy Testament, głoszą przyjście Łaski BOŻEJ, Zbawienia i przebaczenia grzechów przez JAHUSZUA ha MASZIJACH, ale jednocześnie potwierdzają konieczność życia w posłuszeństwie BOŻYM Przepisom, wzywając wszystkich wierzących do trwania w Świętości i stawiania bezkompromisowego sprzeciwu wobec prób łamania BOŻYCH Praw i moralności. Wcieleniem i wzorem takiej postawy jest dla wszystkich wiernych PAN JAHUSZUA. ON sam, jako Słowo JAHWEH zesłane w ludzkich ciele na świat, przyszedł by objaśnić prawidłowe rozumienie odwiecznych BOŻYCH Zasad, konfrontując je z ludzkimi doktrynami i sformalizowanymi przepisami, które, choć przedstawione jako wymogi niezbędne do należytego oddawania czci BOGU, nie pochodziły w żaden sposób od JAHWEH.

„Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych Przykazań, choćby najmniejszych, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim.”
– Ewangelia Św. Mateusza 5:17,19

„Ten lud czci Mnie wargami, lecz sercem swym daleko jest ode Mnie. Ale czci Mnie na próżno, ucząc zasad podanych przez ludzi. Uchyliliście Przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji”
– Ewangelia Św. Marka 7:6-8

Pan Szabatu - JAHUSZUA ha MASZIJACH

Obie powyższe wypowiedzi naszego PANA JAHUSZUA dają nam jasną, jednoznaczną odpowiedź na dwa bardzo ważne pytania:
– Jaki jest JEGO stosunek do Przykazań nadanych przez samego BOGA JAHWEH?

– Jak zapatruje się ON na nakazy, które są niczym więcej jak jedynie wymysłami ludzkiej tradycji?

JAHUSZUA ha MASZIJACH, jako Twórca i Dawca Odwiecznych BOŻYCH Praw, które zostały objawione Ludowi BOŻEMU m.in. na Górze Synaj, z całą usilnością broni ich i wzywa do ich przestrzegania. (Ewangelia Św. Marka 10:17-19) Piętnuje ON natomiast przywiązanie do rytuałów i legalizmu, które stoją w sprzeczności z BOŻYM zamierzeniem i nie pozwalają czerpać należytej radości z wprowadzania w życie woli PANA JAHWEH. Sytuacja ta uwidoczniła się szczególnie przy okazji nauczania prawidłowego podejścia do Szabatu, kiedy to JAHUSZUA w sposób jawny demaskował obłudę przywódców religijnych oraz brak podstawowego zrozumienia przez nich istoty Siódmego Dnia, który ustanowiony został jako błogosławiony czas szczególnego pielęgnowania więzi pomiędzy nami a naszym STWÓRCĄ.

„Idąc stamtąd, wszedł do ich synagogi. A [był tam] człowiek, który miał uschłą rękę. Zapytali Go, by móc Go oskarżyć: Czy wolno uzdrawiać w Szabat? Lecz On im odpowiedział: Kto z was jeśli ma jedną owcę, i jeżeli mu ta w dół wpadnie w Szabat, nie chwyci i nie wyciągnie jej? O ileż ważniejszy jest człowiek niż owca. Tak więc wolno jest w Szabat dobrze czynić. Wtedy rzekł do owego człowieka: Wyciągnij rękę. Wyciągnął, i stała się znów tak zdrowa jak druga. Faryzeusze zaś wyszli i odbyli naradę przeciw Niemu, w jaki sposób Go zgładzić.”
– Ewangelia Mateusza 12:10-14

Ten jak i inne przykłady ze Świętych Ewangelii ukazują, jak bardzo wypaczono i sformalizowano w ludzkim rozumowaniu reguły dotyczące Szabatu, kiedy to zaspokajanie głodu zebranymi na polu uprawnym ziarnami (Ew. Św. Mat. 12:1-7), czy nawet uzdrawianie i czynienie cudów BOŻĄ Mocą w Siódmy Dzień (Ew. Św. Mk. 3:1-6; Ew. Św. Łuk. 6:6-11, 13:10-17), spotkało się z ostrym sprzeciwem, podsycanym w dodatku przez pełną nienawiści zazdrość w stosunku do SYNA BOŻEGO i JEGO Świętej, prawdziwej Nauki. Chociaż Przykazanie o Szabacie miało przynosić radość i błogosławieństwo, tradycja rabinistyczna uczyniła z niego nieznośne jarzmo i pozbawiła je pierwotnego znaczenia, dodając do niego poza tym listę różnego rodzaju zakazów i ograniczeń.
MASZIJACH przywraca prawidłowe znaczenie BOŻEGO odpoczynku - Szabatu - w rozumieniu ludzkim. Okazuje swój szacunek i przywiązanie do cotygodniowego Szabatu oraz corocznych Świąt Biblijnych, które także są Szabatami, (ich opis znajdujemy m.in. w Księdze Kapłańskiej 23) poprzez obchodzenie tych uroczystych dni, uczestnictwo w Zgromadzeniach oraz udzielanie nauk i głoszenie kazań. Przykłady:

JAHUSZUA - Baranek BOŻY - drugiego dnia Święta Przaśników spożywa Paschę ze swoimi uczniami, a potem wypełnia znaczenie tego Święta, wydając SIEBIE jako Świętą Bezgrzeszną Ofiarę Przebłagalną, w zastępstwie baranka paschalnego. Następnie poleca uczniom celebrować Święto Paschy na JEGO pamiątkę, a także zapowiada, iż sam będzie robić to z nimi w Królestwie BOŻYM. [Ewangelia Łukasza 22:1,7-20]
JAHUSZUA naucza w czasie Święta Namiotów w Jerozolimie. [Ewangelia Jana 7]
MESJASZ udziela nauk w czasie Święta Poświęcenia Świątyni - Święta Chanuka. [Ewangelia Jana 10:22]
JAHUSZUA naucza w synagogach w Szabaty. [Ewangelia Marka 1:21; 6:2; Ewangelia Łukasza 4:16; 4:31]

Szabat w ostatecznym czasie biblijnego Wielkiego Ucisku

Po tym, jak uczniowie zapytali PANA JAHUSZUA: „Powiedz nam, kiedy to nastąpi i jaki będzie znak Twego przyjścia i końca świata?” (Ewangelia Mateusza 24:3), wygłosił ON bardzo ważną Proroczą Zapowiedź Czasów Końca, w której m.in. przestrzegł Swoich wiernych przed uciskami, kataklizmami i zwiedzeniem, które będą miały wtedy miejsce. W mowie tej MASZIJACH zawiera bardzo ważne dla omawianego zagadnienia polecenie: „módlcie się, aby wasza ucieczka nie wypadła w zimie albo w Szabat” (Ewangelia Mateusza 24:20) Werset ten wyraźnie wykazuje, że instytucja Szabatu w zamyśle BOŻYM pozostaje niezmieniona i nawet w czasie wypełniania się biblijnej Apokalipsy - czasu Trwogi Jakuba (Księga Daniela 12), Ucisku, jakiego nie było od stworzenia świata i nigdy więcej nie będzie - wierni BOGU JAHWEH będą cały czas mieć na uwadze Dzień Szabatu - Święty Siódmy Dzień Odpoczynku, aby nawet unikać w ten czas ucieczki, o ile będzie to możliwe!
Czy posiadając tę wiedzę, wciąż możemy uznać za prawdopodobne, aby ktokolwiek miał prawo zanegować konieczność przestrzegania Czwartego Przykazania, bądź też uznać je za przedawnione czy unieważnione? Czy jakakolwiek ludzka doktryna stoi ponad odwiecznym BOŻYM Prawem i pouczeniami naszego MESJASZA? Czy którakolwiek z wypowiedzi BOGA OJCA lub SYNA podlega dyskusji? W żadnym wypadku!

UWAGA!!! Zapoznaj się z fragmentami Proroctw, w których BÓG JAHWEH wypowiada się w obecnym czasie na temat Wielkiego Ucisku! Kliknij, aby przejść. Jest to wiedza bardzo ważna w obliczu nadchodzącego czasu Ucisku!

Uczniowie JAHUSZUA przestrzegają Szabatu

„Pozostaje zatem odpoczynek Szabatu dla Ludu BOŻEGO (Chrześcijan/Mesjańskich Żydów)” – List do Hebrajczyków 4:9

Nie mamy wątpliwości, że tylko i wyłącznie Dzień Siódmy – Szabat (trwający od zach. słońca w piątek do zach. słońca w sobotę) jest uświęconym przez BOGA JAHWEH dniem, wyznaczonym na oddawanie MU czci i odpoczynek. Zarówno JAHUSZUA jak i JEGO Apostołowie celebrowali Szabaty oraz Biblijne Święta, nauczali w te dni w synagogach i miejscach zgromadzeń, a w czasie dalekich podróży podejmowali wszelkie starania, aby na powrót przybyć do Jerozolimy na czas Świąt. W Biblii znajduje się wiele tego typu raportów świadczących, iż nigdy Dni Uświęcone przez BOGA JAHWEH nie były przez Apostołów - Pierwszy Kościół - traktowane jako dni powszednie. I te sprawozdania postaramy się w dalszej kolejności omówić.

Szabat dniem zmartwychwstania ZBAWICIELA

Jedną z fałszywych tez, która przez wieki pielęgnowana była przez kościół chrześcijański formujący się na rzymskim fundamencie, jest ta, która mówi, iż zmartwychwstanie MESJASZA PANA miało miejsce w niedzielę. Jest to jawne kłamstwo, które miało na celu ułatwić ówczesnym władzom religijnym ustanowienie pogańskiego dnia słońca - niedzieli - dniem świętym, przeznaczonym do celebrowania również dla chrześcijan. Szczególnie miało to na celu wywyższenie tzw. „niedzieli wielkanocnej”, która ma rzekomo reprezentować i upamiętniać dzień, w którym JAHUSZUA ha MASZIJACH zmartwychwstał. Wszystkie te podania są jednak możliwe do zweryfikowania i ukazania jako nieprawdziwe w świetle Pisma. Przyjrzymy się opisanym w Ewangelii chwilom, które nastąpiły po ukrzyżowaniu ZBAWICIELA i złożeniu JEGO ciała do grobu.

„A gdy się kończył Szabat, i już świtało na pierwszy dzień onego tygodnia, przyszła Maryja Magdalena i druga Maryja, aby grób oglądały... Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał, jak powiedział. Chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał.”
– Ewangelia Mateusza 28:1,6 (Biblia Gdańska)

Powyższe świadectwo potwierdza, iż przed nastaniem świtu pierwszego dnia tygodnia, w niedzielę, MESJASZA nie było już w grobie. Skąd wiemy, że JEGO zmartwychwstanie nastąpiło sobotnim popołudniem, jeszcze przed zakończeniem Szabatu? Oczywiście - ze świadectwa Ewangelii. Wiemy z niej, iż SYN BOŻY, według Znaku Proroczego Jonasza, miał pozostawać w okowach śmierci trzy pełne doby - trzy dni i trzy noce.

„Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku proroka Jonasza. Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak SYN będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi.” – Ewangelia Mateusza 12:39-40

„Odpowiedział im JAHUSZUA: zburzcie tę świątynię, a w trzy dni ją odbuduję... Ale On mówił o świątyni swojego ciała.” – Ewangelia Jana 2:19,21

Aby zatem stwierdzić bez cienia wątpliwości, o jakiej godzinie nastąpiło Zmartwychwstanie ZBAWICIELA, musimy określić porę, w której zmarł ON na Krzyżu Kalwarii. Odpowiedzi dostarczają nam trzy z czterech Ewangelii - wszystkie zaświadczają, iż JAHUSZUA zmarł na krzyżu o dziewiątej godzinie dnia, co odpowiada 15.00 godz. naszego czasu!

„A gdy nadeszła godzina szósta, mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. O godzinie dziewiątej JAHUSZUA zawołał donośnym głosem: ELOI, ELOI, lema sabachthani, to znaczy: BOŻE mój, BOŻE mój, czemuś Mnie opuścił?... i oddał ducha.”
– Ewangelia Marka 15:33,34,37

Podobnie: Ewangelia Mateusza 27:46-50 oraz Ewangelia Łukasza 23:44-46

Zmartwychwstanie MESJASZA nastąpiło zatem o dziewiątej godzinie dnia - dnia wcześniejszego niż ten, w którym Maria przyszła obejrzeć grób wczesnym porankiem. ZBAWICIEL zmartwychwstał o godzinie 15.00 w Szabat! Jest to niepodważalna prawda Biblii. To Święty Dzień Siódmy BÓG JAHWEH uhonorował poprzez Zmartwychwzbudzenie w nim SWEGO Jednorodzonego SYNA!

Szabat w pierwszym Kościele

Dziesięć BOŻYCH Przykazań, włącznie z Przykazaniem Szabatu, przestrzegane były przez uczniów JAHUSZUA MESJASZA za JEGO życia, jak również po śmierci, Zmartwychwstaniu i Wniebowstąpieniu, fizyczne odejście PANA niczego oczywiście w tej kwestii nie zmieniło. Dzieje Apostolskie dostarczają nam wiele cennych informacji na temat sytuacji panującej wśród pierwszych wyznawców JAHUSZUA. Poniżej zamieszczonych jest kilka wypisów z Dziejów świadczących o tym, że Szabaty w czasach Apostołów i pierwszych uczniów wciąż niepodważalnie stanowiły dni wspólnych zgromadzeń, modlitw i oddawania czci BOGU JAHWEH, a także odpoczynku od pracy i podróży. (Pamiętajmy, że słowo „Szabat” odnosi się zarówno do ostatniego dnia każdego tygodnia, jak i do poszczególnych dni corocznych Świąt zarządzonych przez BOGA JAHWEH, takich jak Święto Namiotów, Święto Pięćdziesiątnicy, czy też Pascha/Święto Przaśników.)

„Oni poszli z Perge i przybyli do Antiochii Pizydyjskiej, udali się do synagogi i wszedłszy tam, usiedli, gdyż w tym dniu był Szabat... Kiedy wychodzili, proszono ich, aby w następny Szabat mówili do nich o tym samym. A po zakończeniu zebrania, wielu Żydów i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie, którzy w rozmowie starali się zachęcić ich do wytrwania w Łasce JAHWEH. W następny Szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać Słowa JAHWEH.” – Dzieje 13:14,44

„W Szabat wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie - jak sądziliśmy - było miejsce modlitwy. I usiadłszy rozmawialiśmy z kobietami, które się zeszły.” – Dzieje 16:13

„Paweł według swego zwyczaju wszedł do nich i przez trzy Szabaty rozprawiał z nimi. Na podstawie Pisma wyjaśniał i nauczał: Mesjasz musiał cierpieć i zmartwychwstać.”
– Dzieje 17:2-3

„A w każdy Szabat rozprawiał w synagodze i przekonywał tak Żydów, jak i Greków.”
– Dzieje 18:4

„Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali.” – Dzieje 2:1-2

„A my odpłynęliśmy z Filippi po Święcie Przaśników i po pięciu dniach przybyliśmy do nich do Troady, gdzie spędziliśmy siedem dni.” – Dzieje 20:6

„albowiem Paweł tak osądził, aby przepłynąć obok Efezu, nie tracąc czasu w Azji. Spieszył się bowiem, aby jeśli jest to możliwe, przybyć do Jerozolimy na dzień Pięćdziesiątnicy.”
– Dzieje 20:16

Apostoł Paweł w 4 rozdziale swojego Listu do Hebrajczyków przybliżył nam znaczenie duchowego BOŻEGO Odpoczynku, wiążąc go ściśle z Siódmym Dniem, w którym ELOHIM odpoczął po Swoich dziełach, a nade wszystko ostrzega nas przed nieposłuszeństwem i informuje o tych, którzy z powodu swojego buntu do Odpoczynku BOŻEGO nie weszli.

„Nie wejdą do mego odpoczynku, aczkolwiek dzieła były dokonane od stworzenia świata. Powiedział bowiem /BÓG/ na pewnym miejscu o siódmym dniu w ten sposób: I odpoczął BÓG w siódmym dniu po wszystkich dziełach swoich. I znowu na tym /miejscu/: Nie wejdą do mego odpoczynku. Wynika więc z tego, że wejdą tam niektórzy, gdyż ci, którzy wcześniej otrzymali dobrą nowinę, nie weszli z powodu /swego/ nieposłuszeństwa (...)
A zatem pozostaje odpoczynek Szabatu dla Ludu BOŻEGO. Kto bowiem wszedł do Jego odpoczynku, odpocznie po swych czynach, jak BÓG po swoich. Śpieszmy się więc wejść do owego odpoczynku, aby nikt nie szedł za tym samym przykładem nieposłuszeństwa.”
– List do Hebrajczyków 4:3-11

Szabat w Królestwie Bożym - na Nowej Ziemi

Szabat jest, jak mówi Pismo, cieniem rzeczy przyszłych (List do Kolosan 2:16-17), przypomnieniem o BOŻYCH obietnicach, przedsmakiem odpoczynku, którego dzieci BOŻE zaznają w Królestwie Niebios w przyszłości. BÓG JAHWEH zapowiedział poprzez Proroka Izajasza, iż na Nowej Ziemi, po ustanowieniu JEGO Wiecznego Królestwa, Szabat będzie w dalszym ciągu niezmiennie obowiązywać jako szczególny dzień przeznaczony na oddawanie MU czci.

„Bo jak Nowe Niebiosa i Nowa Ziemia, które Ja uczynię, trwać będą przede Mną - wyrocznia JAHWEH - tak będzie trwało wasze potomstwo i wasze imię. Sprawdzi się to, że każdego miesiąca podczas nowiu i każdego tygodnia w Szabat, przyjdzie każdy człowiek, by Mi oddać pokłon - mówi JAHWEH.” – Księga Izajasza 66:22-23

Ustanowiony już przy założeniu świata Szabat, będący pamiątką samego Dzieła Stworzenia i odpoczynku, który STWÓRCA powziął po całym Swoim trudzie, jest ustawą wieczną i nieodwołalną, która obowiązuje od zawsze i na zawsze, będzie więc także honorowany po objęciu rządów nad Ziemią przez KRÓLA królów i PANA panów, JAHUSZUA ha MASZIJACH, w JEGO Świętym i niezniszczalnym Królestwie.

Bezprawne zastąpienie Szabatu niedzielą,
a Bożych praw - praktykami pogańskimi

„Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia.” – Księga Wyjścia 20:9

Niedziela jest pierwszym z sześciu dni powszednich, wyznaczonych na pracę.

Kilka wieków po narodzeniu MESJASZA, kiedy wspólnota kościoła zaczęła przyjmować do swoich nauk wiele różnego rodzaju kłamliwych doktryn polecających wiernym odcinać się od żydowskich korzeni wiary w ZBAWICIELA JAHUSZUA i odrzucać prawdę o naturze BOGA Abrahama, Izaaka i Jakuba - BOGA Izraela - pojawiło się wiele dogmatów i przepisów mających na celu odłączenie chrześcijaństwa - nowej, uniwersalnej wiary Imperium Rzymskiego - od jej fundamentu, którym jest wiara w BOGA JAHWEH objawiona w Torze i Tanach, dzisiaj nazywanych Starym Testamentem.

„Jeżeli bowiem zaczyn jest święty, to i ciasto; jeżeli korzeń jest święty, to i gałęzie. Jeżeli zaś niektóre zostały odcięte, a na ich miejsce zostałeś wszczepiony ty, który byłeś dziczką oliwną, i razem [z innymi gałęziami] z tym samym korzeniem złączony na równi z nimi czerpałeś soki oliwne, to nie wynoś się ponad te gałęzie. A jeżeli się wynosisz, [pamiętaj, że] nie ty podtrzymujesz korzeń, ale korzeń ciebie.” – Liście do Rzymian 11:16-18:

Apostoł Paweł poucza w swoim Liście pierwszych wyznawców JAHUSZUA MESJASZA spośród narodów na temat Izraela i jego wiary, nazywając ją „zaczynem”, z którego wyrosło „ciasto” wiary chrześcijańskiej, „korzeniem” podtrzymującym pogan, którzy dołączyli do wiary w Jedynego ELOHIM JAHWEH i JAHUSZUA. Jakże niezrozumiałym i tragicznym w skutkach posunięciem było zlekceważenie tego stanu rzeczy i odcięcie się od korzenia wiary Izraela - narodu wybranego PANA BOGA - poprzez którą STWÓRCA objawił Siebie oraz zapowiedział przyjście Swego POMAZAŃCA, na rzecz pójścia za ludzką, niebiblijną filozofią!
Z czasem odwieczne Prawa i Przepisy, przekazane przez JAHWEH w JEGO Świętym Słowie, zaczęły być zastępowane ludzkimi tradycjami podtrzymującymi haniebne pogańskie oraz gnostyckie wierzenia i praktyki, oparte na nędznych i bezsilnych żywiołach świata, a nie na MESJASZU. Ostateczne znieważenie Siódmego Dnia Odpoczynku, uświęconego już od stworzenia świata przez BOGA JAHWEH, poprzez jego zniesienie i próby usunięcia z pamięci Ludu ELOHIM, a także zastąpienie go przez wywyższenie pierwszego dnia tygodnia - niedzieli - wokół której skoncentrowane były ówczesne bałwochwalcze kulty pogańskie, jest jednym z czołowych przykładów tego, jak chrześcijaństwo odstąpiło od wielbienia BOGA JAHWEH w Duchu i Prawdzie i wypowiedziało MU posłuszeństwo, skłaniając się ku podążaniu za marnościami i fałszywą religią.

„Baczcie, aby kto was nie zagarnął w niewolę przez te filozofię będącą czczym oszustwem, opartą na ludzkiej tylko tradycji, na żywiołach świata, a nie na MESJASZU.” – List do Kolosan 2:8

„Badajcie, co się podoba PANU. I nie miejcie udziału w bezowocnych czynach ciemności, a raczej piętnując je, nawracajcie [tamtych]!” – List do Efezjan 5:10-11

„nie naśladuj zła, lecz dobro! Ten, kto czyni dobrze, jest z BOGA; ten zaś, kto czyni źle, BOGA nie widział.” – 3 List Jana :11

Wiele źródeł i wypowiedzi pozabiblijnych przybliża nam okoliczności, w jakich doszło do aktu wyniesienia niedzieli ponad Dzień Siódmy, a także fakt, jaką funkcję pełniła ona w czasach, w których ten występek miał miejsce.
„Konstantyn wprowadził prawo dla całego cesarstwa (w roku 321.) mówiące, że niedziela ma być przestrzegana jako dzień odpoczynku” – Encyklopedia Americana, artykuł Sabat

„… nie ma żadnego takiego prawa w Biblii. Nigdzie w Piśmie nie znajdujemy, jakoby Jezus lub którykolwiek z Apostołów nakazał przeniesienie Szabatu z soboty na niedzielę. Mamy Przykazanie Boże dane Mojżeszowi, aby uświęcać dzień Szabatu, który jest siódmym dniem tygodnia, sobotą. W dzisiejszych czasach chrześcijanie święcą niedzielę, gdy zostało to nam, (katolickiemu) Kościołowi objawione poza Biblią.” – Catholic Virginian, 3 paźdz. 1947

„Możesz przeczytać Biblię od Księgi Rodzaju do Objawienia, a nie znajdziesz jednego nawet wersetu polecającego święcenie niedzieli. Pismo nakazuje wiernym obchodzenie soboty - dnia, którego my nigdy nie uświęciliśmy.” – Kardynał James Gibbons, Wiara naszych ojców, 1917 ed.

Przeczytaj o wiele więcej tego typu szokujących wypowiedzi teologów zarówno katolickich, jak i protestanckich, jednoznacznie wykazujących całkowitą niebiblijność odrzucania Szabatu, czy zastępowania go niedzielą, w temacie: Kto zmienił Przykazanie Szabatu na kult niedzielny?

Niedziela służyła od niepamiętnych wieków jako dzień oddawania czci bóstwom słońca. (W wielu językach niedziela do dzisiaj nosi tytuł Dnia Słońca, np. angielski SunDay czy niemiecki SonnTag.)

„Niechaj wszyscy sędziowie, mieszkańcy miast oraz wszyscy rzemieślnicy i handlujący odpoczywają w czcigodnym Dniu Słońca” - Prawo Konstantyna

Szabat stanowi upamiętnienie Dzieła Stworzenia Nieba i ziemi, jest zwieńczeniem każdego tygodnia i dniem, w którym należy oddawać STWÓRCY należną MU cześć. Biblia naucza, że jedynie „SYN [JAHUSZUA] jest panem Szabatu.” (Ewangelia Marka 2:28) NIKT inny nie ma prawa więc ingerować w to Święte Przykazanie, ani nauczać ludzi na jego temat inaczej, niż robił to JAHUSZUA.

„Po tym zaś poznajemy, że Go [JAHUSZUA] znamy, jeżeli zachowujemy Jego przykazania. Kto mówi: Znam Go, a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość BOŻA jest doskonała. Po tym właśnie poznajemy, że jesteśmy w Nim. Kto twierdzi, że w Nim trwa, powinien również sam postępować tak, jak On postępował.”
– 1 List Jana 2:3-6

„Kościół Katolicki zmienił uroczystość obchodzenia Szabatu na niedzielę na mocy swojego boskiego, niezawodnego autorytetu, danego mu od jego założyciela, Jezusa Chrystusa. Protestanci twierdzący, że Biblia jest jedynym źródłem ich wiary, nie mają żadnych podstaw do uświęcania i obchodzenia niedzieli.” – Biuletyn katolicki z 14. sierpnia 1942

Uznanie niedzieli za dzień przeznaczony na odpoczynek i oddawanie czci BOGU jest równoznaczne z przyznaniem słuszności występkowi papiestwa, które „zamyśliło zmienić czasy i Prawo” (Księga Daniela 7:25), i przedłożeniem jego autorytetu ponad Autorytet Wszechmogącego BOGA JAHWEH oraz Prawdę Pisma Świętego. Niedziela to instytucja kościoła katolickiego, uwierzytelniona przez nikogo innego jak tylko sam rzymski kościół oraz jej dzieci, kościoły protestanckie, które za przykładem kościoła – matki obwieściły dzień pierwszy swoim własnym dniem odpoczynku i oddawania czci PANU, wprost przeciwnie do zamierzenia BOGA JAHWEH objawionego nam w JEGO Świętym Słowie.

„Oferowałem raz za razem $1,000 każdemu, kto byłby w stanie udowodnić mi na podstawie Biblii, że mam powinność uświęcania niedzieli. Nie ma żadnego takiego prawa w Piśmie Świętym. To jest tylko i wyłącznie prawo Kościoła Katolickiego! Biblia mówi: 'Pamiętaj o dniu Szabatu, aby go święcić.' Kościół Katolicki mówi: 'Nie. Poprzez swoją Boską władzę wyrzucam Przykazanie Dnia Szabatu i nakazuję wam celebrować pierwszy dzień tygodnia.' I co? Cały cywilizowany świat oddaje pokłon w pełnym uwielbienia posłuszeństwie dla nakazu Katolickiego Kościoła!” – T. Enright, C.S.S.R., podczas wykładu w Hartford, Kansas, 18 lutego 1884

Fragment Proroctwa 79 pt. „JA, JAHWEH, mówię: Ludzie, mylicie się!”

W Słowach Proroczych, które otrzymywane są z Nieba w czasach obecnych, BÓG JAHWEH potwierdza obowiązek uświęcania Siódmego Dnia Tygodnia - Szabatu - w sposób niezwykle dobitny i nie pozostawiający żadnych wątpliwości. Za przykład może posłużyć nam fragment Proroctwa otrzymanego 2 sierpnia 2005 roku przez Apostoł i Prorok Elisabeth Elijah. Tak mówi JAHWEH:

„Jeśli nie słuchacie MNIE teraz, i jeśli teraz idziecie na kompromis, nie przestrzegając dnia, który JA ustanowiłem jako MÓJ Święty Dzień Szabatu, a także jeśli nie sądzicie, iż ważne jest, aby przestrzegać każdego z MOICH Przykazań, to co skłania was do sądzenia, że będziecie MNIE słuchali podczas zbliżającego się czasu Wielkiego Ucisku? Dlaczego wygodniej jest słuchać ludzkich doktryn, tych, którzy przekręcają MOJE Słowa, aby przypodobać się grzesznemu ludzkiemu wyobrażeniu?

Chociaż MÓJ SYN JAHUSZUA (Prawdziwe, hebrajskie Imię ZBAWICIELA, znanego powszechnie pod imieniem JEZUS - przyp.) jest waszym odpocznieniem, ON nie jest waszym dniem odpoczynku. MÓJ SYN JAHUSZUA nie jest dniem, a MOJE Czwarte Przykazanie wyraźnie mówi, aby uświęcać MÓJ Szabatowy Dzień Odpoczynku. Czego w tym Przykazaniu nie rozumiecie? Tak, jest odpoczynek w JAHUSZUA, ponieważ jarzmo JEGO jest łatwe, a brzemię lekkie. Jednakże to nie ma nic wspólnego z Dniem Szabatu.

Czyż JAHUSZUA nie przestrzegał Szabatu? Czyż JA nie posłałem MOJEGO SYNA JAHUSZUA, aby był przykładem dla was?

Ale czy wy wiecie, dlaczego JA ustanowiłem osobny dzień odpoczynku? (Księga Rodzaju 2:1-3) Czy nie wiecie, że ten Dzień Szabatu jest dla was błogosławieństwem, a nie przekleństwem? MOJE Czwarte Przykazanie wyraźnie mówi, aby uświęcać MÓJ Święty Szabatowy Dzień Odpoczynku. Czyż Dziesięć Przykazań, które JA wypisałem MOIM płomiennym palcem na płycie kamiennej i dałem Mojżeszowi na Górze Synaj nie mówi: ’Pamiętaj o Dniu Szabatu, aby go uświęcić’?

Ponownie pytam was, od kiedy MÓJ SYN JAHUSZUA jest dniem? Zadajcie sobie to pytanie: ’Dlaczego szatan zmieniłby Dzień Szabatu na Niedzielę, jeśli nie miałoby to być użyte podczas dni Wielkiego Ucisku?’ Nie słuchajcie tych, którzy pouczają w inny sposób. Tutaj jest zwycięstwo. Jest napisane w MOIM Świętym Słowie, że JA, JAHWEH, nie mogę kłamać. Jeśli MNIE posłuchacie, będziecie błogosławieni i zwyciężycie, jak napisano w Księdze Powtórzonego Prawa, rozdział 28: 'Przekleństwa są dla nieposłusznych'! Czytajcie i studiujcie to, co jest napisane w Księdze Wyjścia 31:12-17. Prawdziwy Szabat będzie tym znakiem pomiędzy JA, JAHWEH, a MOIM ludem, i będzie użyty do zidentyfikowania, kto prawdziwie czci i kto będzie służył MI w Dniach Wielkiego Ucisku.

Czy będziecie czcili JA, JAHWEH i JAHUSZUA w prawdziwy Szabat, od wieczora w piątek, aż do wieczora w sobotę, czy też w dniach Wielkiego Ucisku będziecie służyć i czcić syna szatana w Niedzielę?

Jeśli nie przestrzegacie MOJEGO Dnia Świętego Szabatu teraz, to cóż może was skłaniać do myślenia, że będziecie przestrzegać go w tych dniach Wielkiego Ucisku, które są tylko o chwilę oddechu od was? Dlatego mówię to teraz poprzez tą MOJĄ Pannę Obwieszczającą, która jest powołana na Proroka dla narodów, aby to ostrzeżenie rozbrzmiało na cały świat.”

– Proroctwo 79 pt. „JA, JAHWEH, mówię: Ludzie, mylicie się!” (cały tekst Proroctwa)

W powyższym, jak i w wielu innych Przekazach Proroczych znajdujących się na tej stronie internetowej [www.amightywind-proroctwa.com], BÓG OJCIEC JAHWEH wzywa wszystkich wierzących do powrotu na drogę posłuszeństwa JEMU i JEGO Przykazaniom, co nieodłącznie wiąże się z koniecznością przestrzegania Prawa o Dniu Szabatu. Jest to bardzo ważne, aby zapoznać się z treścią wszystkich Proroctw, danych przez BOGA JAHWEH i JAHUSZUA na ten Czas Końca. Pod tym artykułem znajduje się link do fragmentów Proroctw, w których PAN BÓG wypowiada się na temat Szabatu i niedzieli, a na stronie głównej widnieje lista wszystkich Proroctw otrzymanych od BOGA OJCA JAHWEH, SYNA JAHUSZUA oraz DUCHA ŚWIĘTEGO, RUACH ha KODESZ.